Geleen, donderdag 18 september 2008.

Op dinsdag 16 september is onze Tessie voorgoed gaan slapen. Op het moment dat ik dit schrijf is dat dus pas 2 dagen geleden. We wisten natuurlijk al lang dat dit moment steeds korter bij kwam, maar toch was het nog heel erg onverwacht en snel. We waren vrijdag 12 september pas terug van onze vakantie in Gelderland. Daar hebben we met de teckels gecampeerd en veel gewandeld en gefietst. Tessie heeft hier flink meegestapt en genoten. Ze werd wel onzekerder in een vreemde omgeving, doordat haar ogen steeds verder achteruit gingen, en ze bovendien ook nog doof was, maar zo lang ze aan de lijn bij ons liep ging het prima. Een leuke vakantie dus. En dan kreeg ze zomaar ineens een hevige epileptische aanval. In overleg met de dierenarts hebben we daarom besloten dat het zo goed was. Deze aanvallen zouden vaker gaan voorkomen en het was voor haar erg pijnlijk en zwaar. We vinden troost in het feit dat ze een super teckel leven gehad heeft. Ze was een onvoorstelbaar lief en slim teckeltje dat ons heel veel plezier gegeven heeft.

Vergeten zullen we haar nooit.

Geleen vrijdag 27 maart 2009.

Woensdag 25 maart hebben we met heel veel pijn een ontzettend moeilijke beslissing genomen. Onze Vera had zoveel moeite met lopen dat we in overleg met onze dierenarts besloten hebben om haar te laten inslapen. Een beslissing waar we al een half jaar tegen aan hikten.

Voor ons en de teckels was het een super hond. Een golden retriever zoals hij in het boekje staat. Wanneer we pups hadden was het heel erg mooi om te zien hoe ze daarmee omging, lief en rustig liet ze de kleintjes tegen haar aan liggen en al waren ze ondeugend, zij vond het allemaal prachtig.

We missen haar ontzettend maar zijn ook dankbaar voor de prachtige jaren (bijna 12) die we met haar gehad hebben. Ontelbare kilometers hebben we met haar gewandeld, en ze is met ons in heel Europa op vakantie geweest.